Groot Schildpadden Avontuur

Dag allemaal,

Ga er maar voor zitten want dit wordt een lang verslag vrees ik. Ben nu weer terug in het hostel in San Francisco na 16 dagen met the Green Tortoise bus.

Toen we 16 dagen geleden op de bus stapten kwamer we erachter dat de bus een combi was van mensen die 8 dagen gingen (zoals ik) en mensen die de langere reis van 16 dagen gingen doen. Die avond vooral veel praktische dingen doorgenomen, want er komt heel wat kijken bij zo'n bus reis. We waren met 29 in totaal en 2 buschauffeurs. De bus heeft 8 bedden die aan het plafond hangen, 2 tafels die omgetoverd kunnen worden tot 2 stapelbedden voor 8 personen totaal en de overige mensen slapen helemaal achterin of voorin waar de banken verbouwd worden tot 1 groot bed. Erg knus en gezellig en je leert elkaar wel kennen zo. Ben gelijk opgetrokken met Beth (uit engeland) en Melanie (uit Zwitserland) en heb gezellig met ze gekletsts. Na een slapeloze nacht in de bus (het was even wennen) kwamen we die ochtend aan in de Ruby Mountains in Nevada, waar we gelijk moesten wennen aan de hoogte want we gingen een 4 uur durende wandeling doen op meer dan 3000 meter hoogte, is echt wennen want de lucht is erg ijl. Was een prachtige wandeling, zelfs nog met sneeuw onderweg, maar fijne temperaturen. Daarna gingen we naar een plek met heet water bronnen en hebben we lekker in het water gelegen, was erg fijn.

De volgende dag gingen we naar Jackson Hole, Wyoming waar we gingen raften met een groep op de snake river. Was heel tof en we mochten zelfs een stukje zwemmend door de stroomversnellingen, kooooud!! Heb ook de rest van de bus beter leren kennen. Er zijn zoveel vershillende mensen die zo'n reis doen, vrij veel wat ouder, maar ook jonge mensen. Die avond weer heerlijk gegeten (we maken 's ochtend ontbijt met veel fruit en soms dingen als pannekoeken of ei en 's avonds koken we ook, heerlijke pasta, taco's of zelfgemaakte pizza's) Het is altijd lekker en zeer gezellig om samen te koken.

Daarna gingen we richting de Grand Tetons, prachtige bergen in de buurt van Yellowstone, waar we twee dagen gingen camperen bij een meer. Kamperen houdt in dat de mensen die een tent hebben daarin slapen en de mensen die geen tent hebben slapen of op de bus (bij slecht weer) of buiten onder de sterren (bij goed weer). Helaas was het weer toen niet goed, en het stikte van de muggen, dus we sliepen op de bus. De volgende dag stond er weer een stevige wandeling op het programma, maar we hadden een heel gezellig wandelgroepje met Paula (Ierland) Nicci (New York) Mike (Pennsylvania) Mary (ook pennsylvania) en natuurlijk ik Beth en Melanie. De omgeving was prachtig, maar de hoogte bleek nog onaagenaam. Die avond probeerden we iedereen aan het bier te krijgen, maar om 10 uur zaten alleen ik Beth en de buschauffeur nog bij het kampvuur. Maar de volgende dag kregen we meer mensen bij het vuur door Smores te maken (marshmellows, chocolade en een koekje boven het vuur geroosterd). Heb ook Sarah uit engeland beter leren kennen, ze is heel erg sportief, maar ook hilarisch en heb veel met haar gekletst in de bus.

De volgende dag gingen we op weg naar Yellowstone om de Geysers en heet water bronnen te zien, was heel interessant maar erg touristisch na al die dagen in rustige plekken. Die avond wilden we naar het camping winkeltje toe, maar we werden enorm natgeregend onderweg, die avond vroor het ook nog, dus dat was vrij miserabel en we hebben weer op de bus geslapen. We zijn de volgende avond wel naar de Rodeo gegaan in Montana en dat bleek een heel spektakel te zijn, mannen op wilde paarden en stieren die door de lucht vlogen, erg leuk om te zien en de hele groep vermaakte zich goed. Die nacht gingen we weer al rijdend op weg naar de volgende bestemming en we werden die ochtend wakken naast het grote zout meer bij Salt Lake City. Was heel bijzonder want je wordt wakker midden in de woestijn met geen mens te bekennen. Hebben lekker gedreven in het water (7 keer zo zout als de grote oceaan!) en werden bijna opgegeten door de kleine garnalen (ik vind ze nu nog in mn handdoek) en vliegjes die overal waren, maar we hebben ontzettend genoten van de ervaring. Die middag gingen we op bezoek bij de mormonen in Salt Lake City (een vreemde ervaring, maar zeer interessant) Dit was ook onze eerste ervaring met de zomerhitte in het westen van de VS, ik dacht dat ik een stoofpeer was geworden!Die avond in Mystic Hotsprings geslapen, met een warmwater bron naast de tenten, dus heerlijk in het water gelegen. Die avond ook voor het eerst onder de sterren geslapen, erg mooi en je kon de melkweg zien! Daarna gingen we naar Kodachrome, een canyon gebied waar we de laatste volle dag als de groep zouden doen. Het was erg mooi en hebben twee prachtige wandelingen gedaan (eentje waarbij je de canyon van boven zag en eentje waarbij je in de canyon liep)

De volgende dag gingen we naar Zion National Park, waar de groep op zou splitsen en wij terug zouden gaan terwijl de mensen op de langere reis zouden blijven. Ik vond het nogal rot om weg te gaan, zeker nu i het fantastisch kon vinden met Beth en Melanie, dus ik besloot te blijven. Dat was mogelijk omdat een ander meisje met afschuwelijke zonneallergie besloot af te zeggen.Ik kon dus blijven en onze overgebleven 19 mensen zouden een nieuwe groep krijgen van 17 anderen waardoor we dus in totaal met 36 in de bus zouden zijn. Maar voor het zover was gingen we eerst een enorme berg/klif beklimmen. Het heet angels landing (zoek maar op) en is 2.5 mijl zeer steil omhoog, waarvan het laatste stuk geklommen moet worden met kettingen. Het duurde even en Beth haakte af wegens hoogtevrees, maar ik en melanie hebben de top gehaald! Wel was het zo ontzettend heet dat we besloten in onze BH's te lopen, vandaar onze team naam: team BH! (mensen keken ons een beetje raar aan, maar het was echt stik heet). Daar ook in aanraking gekomen met producten die noodzakelijk zij voor dit soort wandelingen op hoogte en in de hitte: Elctrolites (drankjes met zout, suiker en vitaminen) en Cliff Bars (soort super mueslirepen) Die avond gingen we uitgeput naar bed, en hebben we dus niet veel van de nieuwe busgenootjes gezien. Helaas sliepen we afschuwelijk, waarschijnlijk omdat we zo moe waren. De volgende dag desalniettemin vroeg op (rond half 7 op iedere dag en dan rond half 8 ontbijt) en vroeg op weg om naar Bryce Canyon te gaan. Dat was echt prachtig, veel kleuren en formaties en sinds ik beth en mel hadden besloten dat we de Grand Canyon wilden gaan temmen, kozen we de langste wandeling van 8 mijl om onze spieren te trainen. Dat hebben we geweten, want hoewel prachtig, was het ook ontzettend uitputtend!Die nacht goed geslapen, want we gingen weer nachtrijden omdat we naar arches National park gingen. In arches heeft de wind de rots in bogen gevormd, erg speciaal! We besloten weer de lange wandeling te doen en terug snel te wandelen, bij wijze van oefening voor de grand canyon.Daar ook onze eerste slang gezien, er schijnen daar veel te zitten, maar ze zijn maar licht giftig e dit exemplaar lag te snurken, dus geen probleem.

Die middag gingen we naar Moab, een stadje, om spullen voor de tocht in de Grand Canyon te halen, we hadden matjes, hoofdlampen, veel licht voedsel en proteinerepen en tabletten om electrolites mee te maken. Ook moesten we nu kiezen hoe we de canyon in wilden: je kon of op dag 1 helemaal naar beneden gaaan, daar kamperen en op dag 2 weer omhoog. of je kon op dag 1 helemaal naar beneden en weer halverwege omhoog, daar slapen en dan op dag 2 van halverwege omhoog. Sinds we er erg aan twijfelden of we op 1 dag helemaal naar beneden (9 mijl, of 15 km) en weer halverwege omhoog konden, besloten we beneden te slapen. Ieder team had 11 mensen en ons team besloot zichzelf team BH te noemen (naar onze memorabele beklimming in Zion) en het andere team was team Suffer (oftewel, het team dat ging lijden omdat ze zoveel op 1 dag moesten afleggen). Nadat we alles hadden gehaald gingen we naar onze camping, aan een prachige rivier. Er waren daar zoveel muggen dat iedereen gek werd. Ik ben zelf al vrij allergisch voor muggen en mn lichaam sloeg nu helemaal door. Ook had in zonnenuitslag gekregen, dus ik had afschuwelijke jeuk. De volgende dag dus langs de apotheek om medicijnen te halen, was hard nodig want ik had 14 beten op 1 voet!!!

De volgende dag was iedereen dus vrij chagerijnig, maar daar was weinig tijd voor want we gingen naar monument valley, waar indianen ons met een jeep het landschap lieten zien en over hun cultuur vertelden, fascinerend! Die avond kampeerden we aan de rand van een canyon en de hemel was zo helden dat je de melweg zag lopen, die avond gezellig bier gedronken en gekletst, we leerden nu ook de mensen van de nieuwe groep beter kennen, waaronder twee jongens van de britse marine en sarah, een gek engels meisje dat erg gezellig was. Het echte teambonding had eerder die dag plaatsgevonden in Lake Powell, waar we menselijke piramides in het water hadden gemaakt, en veel plezier hadden.
Toen ws het opeens de avond voor de grand canyon afdaling, en werd iedereen zenuwachig, we besloten een grote steak te eten en wat bier te drinken voor we die nacht naar de canyon reden. Ik had lekker geslapen, maar was nogal zenuwachtig die dag, er zijn maar weinig mensen die de hele weg gaan, en van hen moeten 250 per jaar gered worden. Toch verstand op 0, pannenkoeken voor ontbijt en de vergunningen gehaald en onderweg! Het zou die dag zo'n 43 graden worden met een minumum van 25 waar we 's nachts gingen kamperen, snikheet dus!

Het afdalen ging vrij prima, we zouden halverwege een paar uur rusten, om het heeste punt van de dga te ontlopen. Maar omdat het zo steil was keilde ik net voordat we halverwege waren onderuit en haalde ik mn been om 3 plaatsen opne, waaronder mijn knie flink. Na wat eerste hulp verder gelopen en dus gerust. Ik hoopte dat mijn knie niet op zou zwellen en dat gebeurde gelukkig niet. Na die pauze dus nog 7km tot beneden, wat vrij goed ging en we konden onderweg nog even zwemmen. Het is heel vreemd om de bodem van zo iets groots te bereiken, je ziet de top helemaal niet meer en het is vrij groen beneden. Die nacht sliepen we daar dus in de open lucht op matjes, het regende en onweerde een beetje, maar omdat het 25 graden was was dat iet erg. De volgende ochtend om 4 uur op en om half 5 begonnen we te lopen, we wilden voor de hitten de canyon uit zijn. Dat betekende wel dat we een uur met hoofdlampen moesten lopen, maar dat bleek vrij aangenaam te zijn. We verrassten onszelf danig door in 2 uur 7 km omhoog te lopen ( we dachten er 4 uur over te doen) en dat was een goede oppepper. Helaas werd het vanaf daar steeds zwaarder en warmer en kan ik eerlijk zeggen dat ik alle energie uit mn tenen moest halen om boven te komen. Na 6 uur in totaal haalden Beth en ik de top (veel sneller dan verwacht, we hadden 9 uur gerekend) maar we waren helemaal op en in veel pijn. De hitte maakte de klim afschuwelijk en we moesten veel drinken en eten, maar we hebben het gehaald en waren allemaal erg trots. Om 11 uur waren we dus al op de camping en hebben we geslapen en gedouched, een shirt gekocht met onze prestatie erop en na een biertje en een heerlijke warme maaltijd zijn we onder de sterren in slaap gevallen, geen slecht plaatje he?

De volgende dag met veel pijn opgestaan en op weg naar Las Vegas waar we een avondje konden drinken, laten we zeggen dat het erg gezellig was, maar de hoofdpijn lelijk was vannochtend. Vandaag dus terug naar San Francisco gereden en gedag gezegd (we gaan straks nog met een paar mensen eten, maar mijn lieve vriendinnetjes van team BH zijn daar niet bij. Ik ben een beetje zielig, want wil niet echt meer in mn eentje reizen en omdat ik 8 dagen langer ben weggebleven moet ik nu in 1 ruk van hier naar Boston (3 hele dagen in de greyhound) maar aan de andere kant heb ik veel zin om naar toronto te gaan en te kijken hoe het daar is.

Sorry voor de enorme bloglengte en de vele typfouten (ik kan geen nederlands meer) en veel liefs uit de VS.