Puerto Rico!

Dag lieve mensen,

Ben weer terug uit tropisch Puerto Rico en heb echt een geweldige week gehad. Vorige week vrijdag waren we vertrokken en na een vrij lange vlucht (tis toch een uurtje of 6 vliegen en we moesten overstappen op Miami) heelhuids aangekomen in San Juan, de hoofdstad. Het was gelijk perfecte temperatuur, dus de korte broeken konden de tas uit! Die avond een typisch puerto ricaanse maaltijd gegeten (bakbanaan met aardappels en varkensvlees, heel lekker) en natuurlijk een drankje gedaan. De volgende dag gingen we San Juan ontdekken, het heeft een lange coloniale geschiedenis, dus we gingen lekker forten bekijken en naar de atlantische oceaan staren. Alles is ook erg kleurrijk in San Juan, met veel oranje, blauwe en rode huizen. Toen we langs de cathedraal liepen was er een enorme bruiloft aan de gang en hebben we even staan kijken, was heel grappig. Die avond moest natuurlijk gefeest worden, wat in Puerto Rico niet erg moeilijk is en zelfs erg goedkoop. We gingen naar de bar naast het hostel met een paar jongens van het hostel en konden bier drinken voor $1 (ongeveer 70 eurocent), dus dat was prima. De volgende dag wel wat opstart problemen, maar toch op tijd de deur uit.

We waren erachter gekomen dat de bussen staakten, dus besloten we een auto te huren. We kregen een witte Nissan, die we Piña noemden. prima auto, alleen wel een automaat en daar had Anne Helene nog nooit in gereden, maar na een paar kilometer had ze het toch aardig te pakken. We hadden doormiddel van een muntje opgooien besloten eerst naar het oosten te gaan en gingen die dag naar Luquillo beach, was erg mooi en rustgevend. Het water was echt heeeerlijk warm en het zonnetje met een graad of 30 ook erg plezierig. Er was veel muziek en dans op het strand, dus we hebben ons wel vermaakt. We hadden besloten die nacht in de auto te slapen en zo gezegd zo gedaan. Dat bleek een afschuwelijke fout, want met tropisch weer en het feit dat we de ramen niet open konden doen (honderden muggen) werd het vrij sauna achtig in de auto. Niet echt een goed idee dus. De volgende dag besloten dus maar een tentje te kopen voor $20, Collada (snap je 'm? Piña Collada??) en die dag zijn we met de ferry naar het eiland Vieques gegaan en hebben heerlijk geslapen op de boot. Het was trouwens wel een deinend tripje, had soms echt het gevoel dat de boot ging kapseizen (de penetrante benzine luch droeg ook niet bij) maar alles goed gegaan! Toen we daar kwamen zijn we naar de andere kant van het eiland gelift want daar hebben ze Bio Bays! Je gaat dan kayakken door een baai waar plankton in leeft dat lichtgeeft als je het aanraakt, heel cool en bijzonder! Daarna gezellig in de kroeg gezeten en net toen we ons tentje op wouden zetten werden we door een stel Puerto Ricanen uitgenodigd voor een zwembadfeestje. Nou daar zeiden we geen nee tegen en dat was maar goed ook. Er was een heerlijk zwembad, enorme muziekinstallatie, huisgemaakte rum en een heerlijk logeerbedje voor ons. Goed geregeld dus.

De volgende ochtend waren ze ook nog zo aardig ons naar de boot te brengen, Puerto Ricanen zijn echt superaardige mensen. Na weer een dutje op de boot waren we weer aan het vasteland en besloten we naar het regenwoud te gaan. Het heel El Yunque en is echt prachtig met watervallen, bergen en heel veel bloemen. We besloten een wandeling te maken naar de top, waar een uitkijkpunt was. Was echt prachtig, je kon het hele regenwoud zien, met stukken verborgen in de mist. Daarna verder gereden naar het zuiden van het eiland, waar niet echt veel te doen was. Het tentje maar opgezet bij een oude gymzaal, waar we 's ochtends ook konden douchen, ideaal dus. We besloten die ochtend de Ruta Panoramica te rijden, die dwars door de centrale bergen gaat van de ooskust naar de westkant van het eiland. Dat bleek nog moeilijk navigeren, want niet alleen moest ik de kaart lezen (daar ben ik niet zo'n held in), de kaart was ook nog totaal niet nuttig, want veel te globaal (ik had zo'n 10% van alle wegen erop geloof ik) en het meest irritante was nog dat wegennummers of waren veranderd, of totaal niet aangegeven. We zijn dus aardig verdwaald een aantal keren, maar er was altijd wel iemand die ons hielp of zelfs in de auto stapte om ons naar het volgende dorp te brengen. Het uitzicht was echt prachtig en het is heerlijk om door het regenwoud te rijden met alle kleuren om je heen. Verder is rijden in Puerto Rico erg interessant, want mensen rijden vrij ehm losjes, er lopen kippen, paarden, koeien en honden op de weg en we hadden het zelfs een keer dat de weg opeens ophield en we in een gapend gat naar beneden keken.... Verder de radio aan, raampje naar beneden en cruisen maar!

Na een hele dag rijden aangekomen in Rincón, aan de westkust en een soort surfersparadijs. De zee is er prachtig, de mensen erg relaxed en er zijn wat leuke barretjes en restaurantjes enzo. We besloten hier een tijdje te relaxen na de lange rit. Die nacht onze geliefde Collada (de tent dus) op het strand gezet en als een blok in slaap gevallen. Helaas werden we om 6 uur gewekt, en wel door de politie, omdat we blijkbaar niet op het openbare strand, maar op het privéstrand ernaast waren staan, oepsie. Die dag veel aan het strand gelegen en in de prachig blauwe oceaan gezwommen en later op de dag naar een nationaal park gereden waar ze moeras en kliffen hadden aan de zee. Was heel mooi, maar moeilijk rijden omdat het meer plas dan weg was. Daar natuurlijk flink om gelachen en de sfeer zat er goed in. Die avond gaf het kroegje van het openbare strand (dit keer wel de goede plek voor onze tent) een karaoke avondje voor lokale bewoners, en dat was echt geweldig. Iedereen zong mee met de spaanse liedjes, haalde een instrument tevoorschijn of begon te dansen met elkaar. Mensen hebben een gevoel voor ritme, dat is echt niet grappig meer, wij Europeanen zijn wel echt stijve harken daarmee vergeleken. Die nacht lekker geslapen en de volgende dag moesten we terug naar San Juan om Piña de auto in te leveren, snik. Dit vereiste ook een grote schoonmaak van de auto, die toch wel veel troep en zand had verzameld. Helaas belandde bij deze schoonmaak mijn adresboekje in het riool (vraag me niet hoe), dus ik heb iedereens adres nu wel weer, maar je krijgt je postkaart uit Puerto Rico dus wel met een Canadeze postzegel, want ik had daar geen idee wat iedereens adres was. Nou ja, hoe vaak krijg je ook een postkaart uit twee landen tegelijkertijd?

Eenmaal terug in San Juan vonden we een leuke gasthuis om te slapen, voor $25 twee bedden in een klein kamertje, maar midden in het centrum, dus niet te klagen. Die avond weer heerlijk gegeten (het is ook sportgoedkoop, je betaald $4-6 voor avondeten) en gedronekn (ook spotgoedkoop, een fles rum is $7, oftewel iets minder dan 5 euro)En onze laatste avond moest natuurlijk gevierd worden, ook al wilden we echt niet weg! De volgende ochtend vroeg op (au, toch iets teveel gedronken) en naar het vliegveld, daar ging alles prima totdat we in Miami waren. We maakten onze overstap en toen we in het vliegtuig aan het taxiën waren,stonden we een eewigheid stil net voor de baan. Wat bleek nou, er was een computer gecrashed en nu wisten we niet of het gewicht wel goed verdeeld was over het vliegtuig. Als dat niet het geval is, kun je niet vliegen, dus we moesten terug naar de terminal en alle tassen moesten eruit, opnieuw gescaned en er weer in. nadat dit gebeurt was hadden we nieuwe benzine nodig, dus pas 2 uur later konden we opstijgen. Vrij snel hadden we allemaal door dat er iets mis was en de piloot riep om dat het vliegtuig een groep vogels had geraakt. De piloot had zelf gezien dat ten minste één vogel de voorkant had geraakt en het windscherm had beschadigd. Daarom moesten we terug naar Miami om een noodlanding te maken. De mensen die mij kennen weten dat ik niet een groot vliegfan ben, en met het beeld in mn hoofd dat als zo'n vogel in je motor vliegt, dan kan de boel wel eens in de hens vliegen, trok ik toch een beetje wit weg. Maar ik moet zeggen dat ik en eigenlijk niemand niet in paniek raakte, veel mensen begonnen eerder een beetje zenuwachtig te giechelen, tja wat moet je anders? Nadat we kerozine hadden geloosd boven de oceaan (je mag geen noodlanding maken met een volle tank, gezien het brandgevaar) veilig geland op Miami waar we begroet werden door tientalle sirenes, brandweerwagens, ambulances etc. Toen moesten we op de landingsbaan blijven staan en moest het vliegtuig gechecked worden door de brandweer voor we terg mochten naar de terminal. Daar begon het wachten, dus we besloten maar iets te eten een een biertje te drinken, dat hadden we wel nodig. We waren allebei een beetje shaky en blij op de grond te staan, en vooral erg moe, want we waren nu al uren in Miami en geen meter verder gekomen. Al snel bleek ons vliegtuig niet in staat verder te vliegen en moesten we wachten op een ander toestel en een andere bemanning. Dit ging eigenlijk vrij snel en rond 10 uur 's avonds hingen we nu echt in de lucht. Het was een nogal turbulente vlucht, maar ik was zo moe, dat ik echt als een blok in slaap ben gevallen en rond 1 uur 's nachts in Toronto wakker werd. Daar snel door de douane (we waren zo moe dat we niet echt in staat waren vragen over ons verblijf in Canada te beantwoorden)snel een taxi gebeld en hop naar huis. Het was dus een hele belevenis.

Ondanks de nare terugreis, toch een geweldige week gehad en kan iedereen aanraden naar Puerto Rico te gaan! Ben trouwens heel goed beziggeweest deze keer, want heb de foto's al op facebook gzet, jaja! De link is:

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2536013879264.147786.1221105447&type=1&l=9a58240a46

Veel liefs en ik moet nu aan het werk, want het is toetsweek, en ik heb niet erg veel gedaan de afeglopen week ;)