Yukon!

Dag allemaal,

Hier weer een berichtje van mij, maar ik vrees wel dat het even gaat duren voor het volgende bericht komt, internet is hier nogal moeilijk te vinden! Ik zit nu in de bibliotheek, waar ze gelukkig internet aanbieden. Ik ben trouwens telefonisch helemaal niet bereikbaar, zodra ik ten noorden van Dawson's Creek kwam was mijn telefoonverbinding weg en ik denk niet dat die snel terugkomt (misschien over een week in fairbanks) oftewel, als je weinig tot niets hoort betekend dat niet dat ik opgegeten ben door een beer.

Ben dus een aantal dagen geleden uit Prince Rupert vertrokken naar hier. Alles ging vrij soepel tot MacKenzie, waar de weg dus twee weken geleden is weggespoeld. Nou dat was wel duidelijk, want terwijl we na uren wachten eindelijk over een soort grindpad mochten met de bus, zag je de weg tientallen meters lager in een ravijn liggen. Ik was dus allang blij dat de weg uberhaupt open was en dat ik naar het noorden kon. Die avond dus met flink wat vertraging in Dawson's Creek aangekomen, een zeer oninteressant stadje, maar ik moest er die nacht blijven, want de bussen sluiten niet op elkaar aan. Er was nog een moeder met haar dochter die dezelfde kant op gingen als ik en zij besloten onder het afdakje van het busstation te slapen. Daar het onweerde en ik levend opgegeten werd door de muggen, besloot ik dat voorbeeld maar niet te volgen en heb ik in een motelletje geslapen. (wat een luze, een tweepersoonsbed en mn eigen badkamer!) Na heeeerlijk te hebben geslapen dus weer verder naar Whitehorse. De bus was vreemd genoeg helemaal vol (met mensen die die nacht uit Calgary waren binnengekomen) en al gauw ontmoette ik een stel duitsers (die overigens overal zijn!) die ook onderweg waren naar mijn hostel en ongeveer hetzelfde plan hadden mbt Alaska, alleen hadden ze geen idee hoe ze daar moesten komen, aangezien ze dus niet een bus hadden geboekt, zoals ik. Ze dachten erover de gaan liften, maar dat wordt erg afgeraden hier, aanmgezien er regelmatig mensen zo verdwijnen.

Verder waren de meeste mensen in de bus vrouwen die werken als kok in kampen opgezet voor mijnwerkers, houthakkers en mensen die werken in olievelden. Ze krijgen goed betaald om weken in de wildernis die mannen van eten te voorzien, maar maken lange dagen. De vrouw naast me ging dat ook doen en we raakten aan de praat en toen bleek dat haar broer naar Holland was geemigreerd, naar jawel.. Groningen! (wat is de kans daar nou weer op?!) Ze had hem wel eens bezocht, dus we hebben lekker kunnen keuvelen over Groningen en de dorpen in de omgeving (ze was zelfs naar Delfzijl geweest, waarom is me een raadsel). Was dus heel gezellig. De rit was verder prima, het landschap heir is heel ruig, kale bergen, blauw groene rivieren en veel wilde dieren. Zo heb ik nog meer beren gezien, maar ook elanden (mama eland met baby eland, erg schattig) herten, elk en jawel een kudde bizons! Ik lag een beetje te dutten toen de chauffeur ineens op de rem trapte, ik mn hoofd stootte en opkeek en een hele kudde enorme beesten zag staan (geloof me dan rem je wel, die beesten zijn enorm) ze stonden midden op de weg en waren eigenlijk ook niet van plan uit de weg te gaan, dus het duurde even voor we er langs waren, dus ik heb wat foto's kunnen maken. Het is een klein wonder dat we ze zagen, want er zijn in het hele land nog maar een handjevol loslopende kuddes, de meeste zijn uitgestorven door de jacht. Verder veel onweer gehad onderweg (als ik goed heb geteld, 6 onweersbuien) en weinig mensen gezien, de meeste stops die we maakten waren in dorpen van twee huizen (waarvan 1 een truckersstop/restaurant was) waar we dan iets te eten konden halen en de jachtfoto's van de familie konden bewonderen. Het is trouwens ongelofelijk, maar zelfs toen we 's ochtends stopten sprong iedereen de bus uit om hamburgers en friet en chocolade te eten, de geur alleen al was genoeg om mijn honger als sneeuw voor de zon te doen verdwijnen. Ik heb nog nooit iemand een hamburger zien eten om 10 uur 's ochtends, maar dat schijnt hier compleet normaal te zijn. Toen ik aanstipte dat dat me niet erg gezond leek, keek iedereen me aan alsof ik gek was geworden. Rare Canadezen....

Vandaag ga ik niet zoveel doen vrees ik, ik moet ergens een plek zoeken om de was te doen aangezien ik nogal modderig was geworden door het kayak avontuur in Haida Gwaii, stinkt nu alles in mn tas naar modder en door de vele regen onderweg was er water in het bagageluik van de bus gelopen, dus is de schone helft van mijn kleding kleddernat en ruikt ook niet al te fris meer. Verder is hier nu niet veel te doen, we zitten midden in een regenwolk, dus zicht is 0 en je wordt vrij nat. Toch is de temperatuur prima met 15 graden!

liefs