Zeehonden en zere armen

Dag allemaal,

Ik ben weer terug in Prince Rupert na een paar geweldige dagen op de Haida Gwaii Islands. Heb helaas geen orka's gezien op mn verjaardag, maar toch heb ik wel een leuke dag gehad toen, heb een biertje gedronken met Atsushi, mijn kamergenoot op de eilanden. Het hostel daar was vrij hilarisch, het was een soort tuinhuisje naast het kippenhok zonder sloten op de deur (ook niet op de badkamerdeuren) en gerund door een lichtelijk hysterische vrouw, die vrij grappig was. Zo had ze het twee dagen lang te druk om me te laten in checken (en dus betalen) terwijl ik haar alleen maar naar de planten heb zien staren. Ik had dus een Japanse kamergenoot Atsushi, die erg van vissen hield en 's avonds verse vis op de barbeque gooide en waarmee ik gezellig kon kletsen. Vrij snel werd duidelijk dat de Haida eilanden niet erg touristisch zijn en ook niet erg goed voorzien zijn (in het grootste dorp woonden 900 mensen) zo was er 1 supermarktje, maar kwam groente en brood maar eens in de week binnen. Zo werd ik dus gedwongen Wonderbread te eten, wat bekend staat als het meest waardeloze brood op aarde. Het is 'verrijkt' maar weegt helemaal niets en in een heel brood zit 1,5 gram vezels... Het enige om op mn brood te smeren was pindakaas, want dat was het enige beschikbare beleg. Ik geloof dat ik een tijdje geen pindakaas hoef.

De eerste dag heb ik een fiets geleend bij het hostel en ben ik rond gaan fietsen over het eiland (als je bij de kust blijft, zijn er niet zoveel heuvels) ik durfde niet echt te gaan wandelen, want er zitten daar nogal veel beren en ik moet toegeven dat ik een ontmoeting met een beer nogal vrees. De manier om ze weg te houden is om veel lawaai te maken (zingen, praten, fluiten of klappen) zodat ze weten dat je in de buurt bent en dan gaan ze je meestal uit de weg. De tweede dag ging ik kayaken, dat was nog vrij veel gedoe om te regelen. Ik was de eerste dag langs geweest bij de kayak mensen, maar de vrouw die ze verhuurd was er niet en ze zou bellen als ze er weer was. Nou doen mobiele telefoons het niet op de eilanden, dus zou ze de vrouw van mn hostel bellen, die weer een briefje op tafel zou leggen. Toen ik gisteren uit bed kwam lag er dus een briefje dat ik om 10 uur kon kayakken. Ze huren dan een kayak aan je en geven je een kaart, reddingsvest en allerlei benodigdheden. Ik was heerlijk aan het peddelen toen, jawel, ik mijn eerste beer zag! Het was een vrij grote zwarte beer die een beetje rondslenterde en toen besloot te badderen. Ik was vrij ver weg, dus besloot op afstand te blijven tot hij verder trok. Toen 'ie de hoek om was ben ik luidkeels zingend verder gegaan (heb ik zag twee beren broodjes smeren gezongen, was het enige dat in me op kwam). Toen weer verder gegaan tot ik een familie van zeehonden tegenkwam met babietjes, de kleintjes vinden het hardstikke leuk om de boot heen te spelen, dus dat was heel schattig en leuk!

Heb in totaal 6 uur gekayaked, dus mijn armen zijn erg pijnlijk nu. Die avond kwamen twee australiers eddie en shelley in het hostel en hebben we gezellig met zn allen gegeten en een puzzel gemaakt. Toen dus weer terug met de boot naar Prince Rupert, was wel prima, de ferries hier zijn vrij ruim en luxe dus ik heb niet te klagen. Ben zonet nog even langs de greyhound geweest om te vragen of de wegen naar het noorden al open zijn en gelukkig is dat het geval! Er is wel maar 1 weghelft open, dus ik zal flink wat vertraging oplopen en hij raadde me aan om morgenochtend ipv morgenavond te vertrekken en ik geloof dat ik dat advies maar opvolg. Helaas moet ik wel ergens de nacht doorbrengen, omdat de bus niet 's nachts rijd dus ik zal waarschijnlijk in een motelletje verblijven, want daar zijn geen hostels.

Kortom, ik ben weer een paar dagen onbereikbaar, ik kom de 14e in Whitehorse aan en verwacht daar weer telefoonbereik, maar onderweg heb ik meestal geen bereik. Ik zal kijken of ik een computer kan bemachtigen in whitehorse!

liefs