Mijn verjaardag, maar toch ook weer niet

Dag luitjes,

Beetje een vreemde dag vandaag want ik ben bij jullie al 21, maar hier pas over 2 uur, wel vreemd! Verder ben ik dus nu in Prince Rupert nadat ik vrij snel al weer uit Victoria vertrokken was. Om er zeker van te zijn dat ik in Vancouver genoeg tijd had om te zorgen voor hopelijk een nieuw ticket en toch mijn overstap te halen naar Prince Rupert, heb ik de vroege ferry genomen. Daar kwam ik een hele aardige franse mevrouw tegen, michelle die verhuisd was naar British Columbia. Toen ik eenmaal in Vancouver was stond mij helaas slechts teleurstelling te wachten. Ik ging naar de balie, waar een vrij ongeinteresseerde jongen stond, nadat ik mijn probleem (alweer) had uitgelegd, zei hij simpelweg dat doen we niet en keek me aan zovan " ga je nu weg?" Dat deed ik natuurlijk niet, dus haalde hij er een andere vrouw bij. Deze vrouw was de meeste onbeschofte persoon die ik in mijn hele leven ben tegengekomen. Ze zei " ik kan je ticket nog lezen hoor" waarop ik duidelijk maakte dat inderdaad nu kon je het nog (nauwelijks) lezen, maar dat het toch duidelijk was dat dit moeilijk ging en dat ze zo de tickets niet printen. Hierop begon ze met mn ticket te zwaaien en naar de hele terminal te roepen " joehoe, kijk eens dit kunnen we allemaal lezen" en ze behandelde alsof ik gek was. In plaats van haar hoofd eraf te hakken (wat waarschijnlijk beter was geweest) vroeg ik haar waarom ze me zo behandelde en dat ik simpelweg de dupe was van iemands anders fout en dat ik niet gek was. Toen liep ze gewoon weg!

Nou liet ik me niet uit het veld slaan en besloot ik daar gewoon rustig te blijven staan tot iemand me fatsoenlijk ging behandelen. Nou had ik het geluk dat op dat moment de manager binnenliep, een hele aardige man. Hij legde me uit dat de computersystemen ingesteld zijn dat een ticket maar eenmalig geprint kunnen worden en daarna nooit meer een print toestaan (belachelijk systeem, maar het verklaarde wel waarom iedereen zo hardnekkig volhield dat ze niet nog een konden printen). Hij besloot dat het enige wat hij kon doen een kopietje maken was en erop schrijven dat de pas inderdaad geldig was en op mijn naam stond en dat hij garant staat als manager van het Vancouver busdepot met zn handtekening, visitekaartje en persoonlijke telefoonnummer. Ik vraag me ten zeerste af of ik ermee op een bus kom, maar het is in ieder geval iets. Ik hab besloten maar te kijken hoe lang de inkt het volhoud en het daarna te proberen met het kopietje en als dat niet lukt, dan zie ik het dan wel weer, maar ik wil er eigenlijk niet echt meer tijd aan verspillen, want ik krijg toch geen nieuw ticket.

Ondanks dit alles, heb ik toch een goede tijd in Victoria gehad, ben een heel stuk wezen wandelen en naar het strand geweest (het is er werkelijk prachtig!) En heb een beetje rondgehangen en rustig een boek gelezen (afschuwelijk boek trouwens) Toen dus weer de bus in, wat ik eigenlijk helemaal niet erg vond, want nadat we zonsondergang boven Vancouver hadden gezien, zagen we ook nog Mount Baker (een grote vulkaan) met het laatste licht. Toen ben ik in coma gevallen en pas in Prince George de volgende ochtend wakker geworden. Verder heerlijk gekletst met Lana, die hier in de buurt gaat wonen, ze was erg gezellig. En na Prince George kwamen gelukkig ook de bergen en bossen terug. Het is hier prachtig en totaal afgelegen, soms kom je meer dan een uur geen huis tegen en de snelweg bestaat uit een tweebaans weggetje. Ben ook erg blij dat ik eindelijk van de Trans Canadian Highway af ben, want daar heb ik van Ontario tot Victoria opgezeten, werd er zat van. Nu zit ik op de Yellowhead highway (vernoemd naar een fransman, die volgens de aboriginals een geel hoofd had). Verder is Prince Rupert best mooi, mooie haven, helaas wel met veel cruise schepen. Ik was zo zat van het zitten na al dat bushangen dat ik een rondje ben gaan hardlopen en dat was erg mooi, kwam herten tegen en enorme vogels (ik heb geen idee wat voor soort, groot, wit hoofd, gele snavel, bruin lijf)

Morgen ga ik dus naar de Haida Gwaii islands voor mijn verjaardag, ik hoop orka's te zien, die schijnen er veel te zitten. Daarna ga ik hopelijk naar de Yukon, ik zeg hopelijk want er zijn overstromingen geweest, waardoor stukken weg zijn verdwenen, het gaat waarschijnlijk wel lukken zeiden ze bij het buskantoor, maar zou wel langer duren (waarschijnlijk 3 dagen ipv 2).
Ach we zien het wel. Geniet van de mooiste dag van het jaar en blaas maar een kaarsje voor me uit.

Liefs