That's it! We're going back to Winnipeg! - Reisverslag uit Winnipeg, Canada van Pauline Smolders - WaarBenJij.nu That's it! We're going back to Winnipeg! - Reisverslag uit Winnipeg, Canada van Pauline Smolders - WaarBenJij.nu

That's it! We're going back to Winnipeg!

Door: paulinesmolders

Blijf op de hoogte en volg Pauline

27 Juni 2011 | Canada, Winnipeg

That's it we're going back to Winnipeg! Is de gevleugelde uitspraak van Homer Simpson in The Simpsons als zijn familie vervelend is of er iets heel naars gebeurd, als het echt erg is, dreigt hij terug te gaan naar Winnipeg! Nou, daar ben ik nu dus.Ben zaterdag ochtend uit Toronto weggegaan en door heel de provincie Ontario gebust. Zeker geen straf, want het is heuvelachtig, met veel bos en duizenden meren. We zijn aan de bovenkant van de grote meren Huron en Superior getrokken, aan de Canadese kant dus. Daar prachtige uitzichten en een rode ondergaande zon op lake Huron, niet te klagen dus! Ook zijn we tweemaal elanden tegen gekomen (die beesten zijn enorm!) die rustig op de weg stonden. Geloof me maar dat iedere chauffeur dan op zn rem trapt, want die beesten geven vast niet mee.Ik ben er trouwens nog niet helemaal uit of ik nou een eland, kariboe of elk heb gezien en niemand kan me daar echt duidelijkheid over verschaffen. Er ontstond een grote discussie in de bus over het verschil tussen de drie en niemand was het erover eens wat we nou gezien hadden. Ik ga echter voor eland, want die zijn stoerder en de aboriginals dachten dat het een eland was

Het eerste deel van de reis zat er een aardig meisje naast me, die wat kon vertellen over de streek. Zo zijn al die meren dus ontstaan door een enorme meteoriet die allemaal kraters heeft geslagen, die weer vol zijn gelopen met water. Diezelfde meteoriet heeft dan ook weer voor bodemschatten in de grond gezorgd, vandaar dat er ook veel mijnen staan. Nu staan die gelukkig geconcentreerd in een paar zeer lelijke industriestadjes en is de rest van het landschap nog mooi. Het is ook nogal afgelegen want de afstand tussen Sudbury en Thunder Bay (de twee grootste plaatsen op de route) was een uurtje of 14. Sudbury is ongeveer zo groot als Groningen en Thunderbay heeft 100.000 inwoners. De rest van de reis zat ik met een inuit mevrouw (een eskimo dus) die helemaal in het noorden van Quebec (nunavik) woonde, boven de poolcirkel. Ze liet me foto's zien van hoe het leven daar is, en ik ben erg blij daar niet te zijn, want het zag er vrij ruw uit. Zo komt er maar 1 keer per jaar een containerschip met eten en is het er -50 in de winter.

Toch zijn die inuits en aboriginals (inuits komen van boven de pool, aboriginals wonen zuidelijker) heel interessant. Waar je ze in Amerika bijna niet ziet, zie je ze hier juist heel veel, ook in Winnipeg. Het is wel een vrij triest verhaal, ze zijn vaak slonzig, straatarm en in slechte gezondheid. De gemiddelde levensverwachting in zo'n gemeenschap is slechts 40 jaar door alcoholisme, geweld en drugs. Toch zijn het vaak aardige mensen, en de kindjes zijn erg schattig. Ze zitten veel op de Greyhound hier, dus ik maak regelmatig een praatje met ze.

Verder ben ik nu dus in Winnipeg (de klok 7 uur verder terug dan in Nederland) dat midden in de prairie ligt. Die prairie lijkt overigens nogal op Holland, het is vlak, groen en nat en nogal saai. Er is dan ook niet zoveel te doen in Winnipeg, al is er wel een mooi groot park. Verder is het weer ook vrij raar, het is bewolkt maar wel 25 graden maar met een wind alsof je aan zee staat. De meeste mensen hier zijn dus net als ik op doorstop opweg naar het westen of juist naar het noorden, waar ijsberen zitten (daar moet je dan wel 40 uur voor in de trein). Een groot voordeel is wel dat het eten hier fantastisch is, ze hebben veel bakkerijen en prairievoedsel (rund, stoofpotten etc) en veel verse producten uit de regio. Ik heb vandaag een heeeeerlijke aardbei-rabarber muffin gehad bij zo'n bakkerij, hmm.

Ik ga morgen een stuk lopen in een natuurpark binnen de stad (schijnt de moeite te zijn) en vanavond maar een beetje rondhangen en op zoek naar een supermarkt. Dan vertrek ik morgenavond laat weer, dan richting Banff national park (daar ben ik dan woensdagavond) waar ik een paar dagen lekker in de natuur ga zitten!

Nou dat was het wel weer, ik heb trouwens een canadees nummer nu: 001 416 731 5361. Daat 001 is dus de landencode, bij canada werkt +1 niet, dan krijg je geen verbinding.

Liefs

  • 27 Juni 2011 - 20:17

    Alyssia:

    Wow, dat klinkt allemaal echt zo fantastisch! Hoop dat je ook snel wat foto's upload!

  • 27 Juni 2011 - 21:16

    Eveline:

    Interessant zeg! Klinkt allemaal erg goed, vooral het eten. Ik zal je nummer in mijn telefoon zetten.

    Big hugs,
    Mutski

  • 27 Juni 2011 - 21:39

    Els:

    Wat superstoer van je dat je deze reis maakt! En ook helemaal in je eentje? Respect. Ik wens je heel veel elanden en toffe belevenissen toe en no stress.

    Groetjes Els (van de traumatische bijlessen Latijn in Groningen)

  • 28 Juni 2011 - 08:27

    Toine:

    Wat een grappige verkeersregelaars hebben ze daar in Canada! Misschien kunnen ze hier ook wat elanden inschakelen. Goede reis naar het Banff national park; schijnt echt heel bijzonder te zijn! liefs

  • 28 Juni 2011 - 12:26

    Toontje:

    Heerlijk hoe je alles in je opneemt en beleefd. Je merkt nu de grote verschillen in leefwijze van de bevolking. Ook wat eten betreft kom je aan je trekken. Geniet in Banff van de natuur en rust
    Liefs.

  • 29 Juni 2011 - 10:30

    Oma:

    Dat wordt genieten in Bannf,ben er
    ook geweest in het verleden.
    Mooi reisverslag maak je !

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Pauline

Actief sinds 10 Juni 2011
Verslag gelezen: 259
Totaal aantal bezoekers 65273

Voorgaande reizen:

09 Januari 2013 - 21 November 2013

Pauline in Zuid Amerika

24 Juni 2011 - 22 December 2011

Pauline in Noord Amerika

Landen bezocht: